استاندارد 4 حسابداری ایران تحت عنوان ذخایر ، بدهی های احتمالی و دارایی های احتمالی به ذخایر پزداخته است .

این استاندارد، ذخایر را به عنوان بدهی هایی تعریف کرده است که زمان تسویه و یـا تعیـین

مبلغ آن توأم با ابهام نسبتاً قابل توجه میباشد.

ذخیره مزایای پایان خدمت پرسنل بارزترین نمونه برای ذخایر می باشد . از آنجا که پرداخت حق سنوات پرسنل معمولاٌ به زمان قطع همکاری شخص و با شرکت موکول شده و این مبلغ با آخرین حقوق باید محاسبه گردد در نتیجه در زمان و مبلغ تسویه حق سنوات ابهام وجود دارد .

اصطلاح “ ذخیره” در مورد اقلامی از قبیـل کاهش ارزش داراییها ( ذخیره استهلاک انباشته ) و مطالبات مشکوک الوصول نیز بکار میرود. این اقلام مبلغ دفتـری داراییها را تعدیل میکند و مشمول  تعریف ذخایر و استاندارد 4 حسابداری نیست.