کارهای سخت و زیان آور ،کارهایی است که در آن ها عوامل فیزیکی ، شیمیایی ، مکانیکی و بیولوژیکی محیط کار ، غیر استاندارد بوده و در اثر اشتغال کارگر تنشی به مراتب بالاتر ازظرفیت های طبیعی (جسمی و روانی) در وی ایجاد گردد  که نتیجه آن بیماری شغلی و عوارض ناشی از آن بوده و بتوان با به کار گیری تمهیدات فنی ، مهندسی ، بهداشتی و ایمنی و غیره ، صفت سخت و زیان آور بودن را از آن مشاغل کاهش یا حذف نمود .

مشاغل به دو گروه الف و ب تقسیم بندی می شوند .

گروه الف: مشاغلی که صفت سخت و زیان آوری با ماهیت شغل وابستگی دارد اما می توان با به کارگیری تمهیدات بهداشتی ، ایمنی و تدابیر مناسب توسط کارفرما سختی و زیان آوری آن ها را حذف نمود .

گروه ب : مشاغلی که ماهیتاً سخت وز یان آور بوده و با به کارگیری تمهیدات بهداشتی ، ایمنی و تدابیر فنی توسط کارفرما‌، صفت سخت و زیان آوری آن ها کاهش یافته ولی کماکان سخت و زیان آوری آن ها حفظ می گردد .

حال مشاغلی که در گروه اول قرار میگیرند و در صورتی که شرایط محیطی به شکل ایده آل خود قرار نگیرد و با تایید کمیته کارشناسان موضوع ماده 2 آیین نامه اجرایی مشاغل سخت و زیان آور و متعاقباً کمیته استانی موضوع ماده 8 آیین نامه اجرایی سختی کار به این مشاغل تعلق گرفته و افرادی که به این امور اشتغال داشته باشند می تواننند از مزایای مانند بازنشستگی پیش از موعد استفاده نمایند .

جوشکاری و یا تراشکاری از جمله مشاغلی هستند که در بعضی از کارگاه ها مشمول سختی کار شده و در یعضی از کارگاه های دیگر مشمول سختی کار نمی شوند .

همچنین مشاغل گروه ب مانند غواصی و یا کار در معدن همواره و تحت هر شرایطی به عنوان مشاغل سخت و زیان آور شناسایی می شوند .