برای محاسبه اضافه کار از مزد ثابت و یا مزد مبنا استفاده می شود .

منظور از مزد ثابت تمامی مزایای مستمر حقوق بگیر به استثنا مزایای رفاهی مانند بن و مسکن و حق اولاد می باشد .

به عبارت دیگر مزایای مانند حق جدب ، فوق العاده مدیریت ، پایه سنوات و مزایای این چنینی در محاسبه اضافه کار و همچنینی عیدی و پاداش ، ماموریت ، شبکاری و جمعه کاری استفاده می شوند .

ماده ۳۶ قانون کار مزد ثابت را اینطور تعریف می نماید :

مزد ثابت ، عبارت است از مجموع مزد شغل و مزایای ثابت پرداختی به تبع شغل.

تبصره ۱- در کارگاه هایی که دارای طرح طبقه بندی و ارزیابی مشاغل نیستند منظور از مزایای ثابت پرداختی به تبع شغل ، مزایایی است که بر حسب ماهیت شغل یا محیط کار و برای ترمیم مزد در ساعات عادی کار پرداخت می گردد . از قبیل مزایای سختی کار ، مزایای سرپرستی ، فوق العاده شغل و غیره .

تبصره ۲- در کارگاه هایی که طرح طبق بندی مشاغل به مرحله اجرا درآمده است مزد گروه و پایه ، مزد مبنا را تشکیل می دهد .

تبصره ۳- مزایای رفاهی و انگیزه ای از قبیل کمک هزینه مسکن ، خواربار و کمک عایله مندی ، پاداش افزایش تولید و سود سالانه جزو مزد ثابت و مزد مبنا محسوب نمی شود .