اعتراضی که رکورد شکست
بیش از ۱۹ هزار امضای واقعی در کارزاری که با نام و مشخصات واقعی ثبت شده، نشان‌دهنده عمق بحران در سازمان امور مالیاتی است. چنین سطحی از اعتراض علنی در یک سازمان دولتی، بی‌سابقه به نظر می‌رسد.
عدم مشارکت سایر کارکنان به هیچ وجه به معنای رضایت از وضعیت موجود نیست. بسیاری به دلیل ترس از عواقب اداری، بی‌ثمر دانستن اینگونه اقدامات و یا حتی عدم اطلاع از وجود این کارزار، در این طومار شرکت نکرده‌اند. بسیار محتمل است که با گسترش آگاهی، این امضاها به سرعت افزایش یابد.
️ فریادهایی که شنیده نمی‌شود پیام‌های منتشر شده در کانال اختصاصی تلگرامی حدود ۲۵ هزار نفره کارکنان مالیاتی (که امکان عضویت فردی غیر از کارکنان مالیاتی در آن فراهم نیست) از عمق ناامیدی و عصبانیت کارکنان حکایت می‌کند:
یکی از کارکنان با ۱۴ سال سابقه می‌نویسد: “کارد به استخوان رسیده… بسیاری از ما مستأجریم، دانشجوی شهریه‌ای داریم، فرزندان محصل داریم و بعضی با بیماری سخت دست و پنجه نرم می‌کنیم.”
پیام دیگری از جمعی از کارکنان حاکی است: “رئیس کل سازمان در عمل هیچ‌گونه اهتمامی به بهبود وضعیت معیشت و رفاه پرسنل نداشته است… این رویکرد انگیزه کارکنان و وضعیت کارایی آینده سازمان را با چالش مواجه می کند.”
و پیامهایی از این دست به مصداق سخن کز دل برآید لاجرم بر دل نشیند، با تایید و لایک دیگر کارکنان مواجه می شود.
این حجم نارضایتی نشان می‌دهد که شاید اولین گام برای جان تازه بخشیدن به سازمان مالیاتی، تغییر رئیس سازمان و انتخاب فردی باشد که :
– از بدنه سازمان (نه از مدیران همیشگی!) بوده و تخصص و تجربه کافی در حوزه مالیاتی داشته باشد، همدرد کارکنان باشد و مشکلات واقعی آنان را درک کند و انگیزه و اراده قوی برای بهبود اوضاع داشته باشد.
– با دولت جدید همسو بوده و با مقامات ارشد دولت از جمله شخص رئیس جمهور محترم ارتباط سازنده داشته باشد تا بتواند خواسته های به حق کارکنان این سازمان حیاتی کشور را محقق کند.
تنها ترکیب این ویژگی‌ها می‌تواند مسیر حل مشکلات را هموار کند.
در چنین شرایط بحرانی، پیامک رئیس سازمان به کارکنان مبنی بر اینکه “در شش ماهه دوم سال جاری نتایج خیره‌کننده ای رقم خواهیم زد” که با آن نوید ادامه حضور خود را در سازمان داده ،لبخندی تلخ بر لب کارکنان مالیاتی نشانده است.در شرایطی که شایعات قدرتمندی مبنی بر منوط شدن پرداخت پاداش ماهیانه به وصول کامل درآمد پیش بینی شده،منتشر شده ، زمزمه کارکنان این است که “نتایج خیره‌کننده” قبلی تاکنون چه حاصلی برای معیشت و رفاه کارکنان داشته ، که نتایج خیره کننده ی بعدی (با وجود عدم تحقق کامل درآمد پیش بینی شده به علت مشکلات ساختاری، مدیریتی و فراسازمانی) داشته باشد؟
پیامک دیگر سازمان مبنی بر اینکه “با پیگیری رییس کل محترم سازمان امکان خرید واحدهای مسکونی با شرایط ویژه فراهم شده است.” نیز خنده از سر تاسفی بر لب کارکنان آورده که سازمانی که از پرداخت پاداش یک ماهه ماده ۵۰ به کارکنان خود را بارها به تاخیر انداخته چگونه و چرا حالا به فکر کمک به تامین مسکن کارکنان خود افتاده است! (دقیقا چه کمکی و به چه میزانی؟)
کارکنان سازمان مالیاتی، سربازان خط مقدم اقتصاد کشور، شایسته برخورداری از یک زندگی شرافتمندانه هستند. وقت آن رسیده که صدای آنان شنیده شود و با انتخاب مدیری شایسته و قدرتمند از درون سازمان، اهمیت عملکرد کارکنان این سازمان بر همگان آشکار شده و تحولی واقعی در جهت بهبود شرایط سازمان،کارکنان و در نتیجه مودیان مالیاتی و تامین درامدهای پایدار کشور ایجاد شود.
این متن یک روایت اعتراضی و افشاگرانه از وضعیت کارکنان سازمان امور مالیاتی است که چند محور کلیدی دارد:
🔎 نکات اصلی متن
-
رکورد در اعتراض سازمانی
-
ناامیدی و فشار معیشتی کارکنان
-
نقد به مدیریت فعلی سازمان
-
پیشنهاد برای تغییر مدیریت
-
زمینه بزرگ‌تر
-
تاخیرهای مکرر در پرداخت پاداش‌ها (مثل ماده ۵۰).
-
شایعات درباره منوط شدن پاداش‌ها به تحقق درآمدهای پیش‌بینی‌شده.
-
نارضایتی گسترده که به بی‌انگیزگی و تهدید کارایی سازمان منجر می‌شود.
📝 تحلیل کلی
این متن نشان می‌دهد که سازمان امور مالیاتی در بحرانی عمیق از نظر نیروی انسانی قرار دارد؛ بحرانی که صرفاً اقتصادی نیست بلکه مدیریتی و اعتمادسنجی نیز هست.
-
کارکنان احساس می‌کنند ارزش و جایگاه‌شان نادیده گرفته شده و فشارهای معیشتی بدون پاسخ مانده است.
-
مدیریت سازمان نتوانسته اعتمادسازی کند و پیام‌های رسمی بیشتر موجب طعنه و ناامیدی شده‌اند.
-
مطالبه اصلی کارکنان، تغییر در رأس مدیریت با فردی از درون سازمان است که به مشکلات واقعی آشنا باشد.
