۱- در ثبت سند حسابداری اگر اول بیایم سند شناسایی بزنیم و بعد سند پرداخت یا دریافت بزنیم ، به نظر شما این مدل ثبت حسابداری اصولی تر نیست؟
مثلا وقتی کالا خریدیم :
اول سند شناسایی زیر بزنیم:
خرید ( بد ) ح پرداختنی ( بس)
=====
و بعد سند پرداخت زیر بزنیم
ح پرداختنی ( بد ) بانک ( بس)
۲- وقتی شرکت سکه خریداری کنه ، ( هدفش از خرید سرمایه گذاری نیست) از اونجایی که ریسک تغییر ارزش طلا زیاد هست ، ایا سکه های خریداری شده رو در موجودی نقد و در حساب صندوق باید طبقه بندی کنیم یا در حساب سرمایه گذاری ها؟
۳- وقتی شرکت بعضی اوقات بخواد دلار خریدار کنه به جهت اینکه گرونتر بشه و سود کنه ، در پایان سال باید نرخ تسعیر ارز شناسایی کنه ؟
*این دلار ها چون به قصد سود خریداری شده ، در موجودی نقد طبقه کنیم یا سرمایه گذاری ؟
با سلام و ارادت
در خصوص سوال اول : در هر دو صورت ثبت جداگانه شناسایی و بعد پرداخت و یا بصورت مرکب مزایا و معایبی وجود دارد. اگر بدنبال شفافیت بیشتر در روند ثبت اسناد و امکان ردیابی دقیق تر باشیم بهتر است جداگانه ثبت شود ولی اگر به دنبال کاهش تعداد اسناد و ساده سازی باشیم میتوانیم ثبت مرکب بزنیم.
در نتیجه انتخاب روش به سیاست های داخلی شرکت و نیاز گزارش گیری بستگی دارد.
در خصوص سوال دوم : اگر هدف از خرید سکه استفاده در فرآیند عملیاتی باشد باید در موجودی کالا ذیل دارایی های جاری ثبت شود مانند طلا فروشان. ولی اگر هدف از خرید نگهداری بلند مدت بدون قصد سرمایه گذاری باشد میتوان در دارایی های ثابت ذیل دارایی های غیر جاری ثبت نماییم . مثلا برای پشتوانه مالی خریداری شده باشد.
در خصوص سوال سوم : اگر دلار به قصد سوداگری خریداری شده اند بعنوان سرمایه گذاری طبقه بندی می شود ولی اگر به قصد استفاده در عملیات تجاری خریداری شود بعنوان موجودی نقد طبقه بندی می شود. و نرخ تسعیر ارز در پایان سال باید شناسایی شود.
