استاندارد 4 حسابداری ایران تحت عنوان ذخایر ، بدهی های احتمالی و دارایی های احتمالی به ذخایر پزداخته است .

اين استاندارد، ذخاير را به عنوان بدهي هايي تعريف كرده است كه زمان تسويه و يـا تعيـين

مبلغ آن توأم با ابهام نسبتاً قابل توجه ميباشد.

ذخیره مزایای پایان خدمت پرسنل بارزترین نمونه برای ذخایر می باشد . از آنجا که پرداخت حق سنوات پرسنل معمولاٌ به زمان قطع همکاری شخص و با شرکت موکول شده و این مبلغ با آخرین حقوق باید محاسبه گردد در نتیجه در زمان و مبلغ تسویه حق سنوات ابهام وجود دارد .

اصطلاح “ ذخيره” در مورد اقلامي از قبيـل كاهش ارزش داراييها ( ذخیره استهلاک انباشته ) و مطالبات مشكوك الوصول نيز بكار ميرود. اين اقلام مبلغ دفتـري داراييها را تعديل ميكند و مشمول  تعریف ذخایر و استاندارد 4 حسابداری نيست.