سلام دوستان وقتتون بخیر
من جایی بعنوان حسابدار کار میکنم و بیمه هم هستم.
برای عیدی و حق سنوات میگن ما چون دولتی نیستیم میتونیم ندیم و ی مبلغ ناچیز رو میخوان در نظر بگیرن.
میخواستم بپرسم میتونن اینکار رو بکنن؟ و اصلا قانونی هست کارشون یا نه؟ و اگر کمتر از چیزی که اداره کار تعیین کرده پرداخت کنن میشه شکایت کرد؟
در خصوص عیدی کارکنان بخش دولتی و خصوصی بدین شکل می باشد که مبلغ عیدی کارکنان دولت هر ساله قبل از پایان سال اعلام می شود ولی در خصوص کارکنان بخش خصوصی مطابق قوانین مبلغ عیدی معادل دوماه حقوق شخص به شرط آن که از سه برابر حداقل حقوق اداره کار بیش تر نشود می باشد.
در نتیجه کارفرمای شما حقی برای تعیین مبلغ عیدی شما نداشته و می بایست مبلغ عیدی را مطابق قوانین محاسبه نماید .
مبلغ عیدی سال 1401 با حداقل حقوق
در صورتی که حقوق شخص معادل حداقل حقوق اداره کار یعنی مبلغ 885.165 ریال روزانه و یا 26.554.950 ریال ماهانه باشد مبلغ عیدی ایشان معادل 53.109.900 ریال می شود .
مبلغ عیدی سال 1401 با مزد بالاتر از حداقل حقوق
در صورتی که حقوق شخص بالاتر از مزد مصوب باشد می بایست با در نظر گرفتن سقف مبلغ عیدی نسبت به انجام محاسبه اقدام نماییم .
سقف عیدی همواره 3 برابر حداقل حقوق مصوب می باشد .
با توجه مزد مصوب سال 1400 سقف عیدی برابر است با 79.664.850 ریال
حال در صورتی که دو برابر حقوق پایه شخص از سقف عیدی بیش تر شود مبلغ سقف را به عنوان عیدی در نظر می گیریم و در صورتی که کمتر باشد همان مبلغ دو برابر را به عنوان عیدی منظور می نماییم .
به طور مثال فرض نمایید که حقوق پایه شخص برابر است با 40.000.000 ریال در این حالت دو برابر حقوق معادل می شود با مبلغ 80.000.000 ریال که از سقف بیش تر است در نتیجه مبلغ سقف را به عنوان عیدی در نظر می گیریم .
حال اگر حقوق فرد ماهیانه 35.000.000 ریال باشد دو برابر آن 75.000.000 ریال می شود که از رقم سقف کمتر است در نتیجه مبلغ 75.000.000 ریال را به عنوان عیدی در نظر می گیریم .
عیدی افرادی که یک سال کامل مشغول به کار نبودند
در صورتی که شخص کمتر از یک سال هم مشغول به کار باشد و یا به عبارتی دیگر هرچند روزی که شخص در محل کار خود حاضر باشد مشمول دریافت عیدی می باشد .
برای دریافت عیدی لازم نیست که شخص حتما تا پایان سال در محل کار خود حاضر باشد یعنی اگر شخصی در اردیبهشت ماه مشغول به کار شود و در مهر ماه ترک کار نماید نیز مشمول دریافت عیدی می باشد .
فرمول محاسبه عیدی
برای افرادی که یک سال کامل کار کرده باشند مبلغ عیدی معادل دو برابر حقوق پایه به شرط آن که از سه برابر حقوق پایه بیشتر نشود .
برای افرادی که کمتر از ک سال کامل کار کرده باشند می بایست مبلغ عیدی را به نسبت کارکرد و با توجه به فرمول ذیل محاسبه نماییم :
روزهای کارکرد ضرب در حقوق پایه ماهانه ضرب در 2 تقسیم بر 365
سقف عیدی
برای افرادی که یک سال کامل کار کرده باشند سقف عیدی معادل 3 برابر حداقل حقوق مصوب می باشد .
برای سال 1400 سقف عیدی برابر است با 79.664.850
برای افرادی که کمتر از یک سال کار کرده باشند نیز سقف عیدی را میبایست به نسبت کارکرد محاسبه نماییم
فرمول محاسبه سقف عیدی برای کارکرد های کمتر از یک سال به شرح ذیل می باشد :
روزهای کارکرد ضرب در سه برابر حداقل مزد مصوب تقسیم بر 365
به طور مثال اگر کسی 250 روز دارای کارکرد باشد سقف عیدی برای ایشان برابر است با :
250 * 79.664.850 / 365 = 54.564.965
مبنای محاسبه عیدی
عیدی می بایست با توجه به مزد مبنا محاسبه شود .
منظور از مزد مبنا مجموع حقوق و دستمزد ثابت شخص به استثنا مزایای رفاهی مانند بن و مسکن و حق اولاد می باشد .
به طور مثال اگر حقوق شخصی معادل 70.000.000 ریال و شامل موارد ذیل باشد :
حقوق پایه 26.554.950 ریال
بن و مسکن 10.500.000 ریال
حق اولاد 2.655.495 ریال
حق جذب 30.289.555 ریال
مزد مبنای ایشان برابر است با مجموع حقوق پایه و حق جذب که مبلغ عیدی را میبایست با توجه مجموع این دو عدد محاسبه نمایید .
ماده ۳۶ قانون کار
مزد ثابت ، عبارت است از مجموع مزد شغل و مزایای ثابت پرداختی به تبع شغل.
تبصره ۱- در کارگاه هایی که دارای طرح طبقه بندی و ارزیابی مشاغل نیستند منظور از مزایای ثابت پرداختی به تبع شغل ، مزایایی است که بر حسب ماهیت شغل یا محیط کار و برای ترمیم مزد در ساعات عادی کار پرداخت می گردد . از قبیل مزایای سختی کار ، مزایای سرپرستی ، فوق العاده شغل و غیره .
تبصره ۲- در کارگاه هایی که طرح طبق بندی مشاغل به مرحله اجرا درآمده است مزد گروه و پایه ، مزد مبنا را تشکیل می دهد .
تبصره ۳- مزایای رفاهی و انگیزه ای از قبیل کمک هزینه مسکن ، خواربار و کمک عایله مندی ، پاداش افزایش تولید و سود سالانه جزو مزد ثابت و مزد مبنا محسوب نمی شود .
ماده واحده قانون مربوط به تعیین عیدی و پاداش سالانه کارگران شاغل در کارگاههای مشمول قانون کار
ماده واحده – کلیه کارفرمایان کارگاههای مشمول قانون کار مکلفند به هر یک از
کارگران خود به نسبت یک سال کار معادل شصت روز آخرین مزد،به عنوان عیدی و پاداش
بپردازند. مبلغ پرداختی از این بابت به هر یک از کارکنان نبایستی از معادل نود روز
حداقل مزد روزانه قانونی تجاوز کند.
تبصره ۱ – مبلغ پرداختی به کارکنانی که کمتر از یک سال در کارگاه کار کرده‌اند
باید به مأخذ شصت روز مزد و به نسبت ایام کارکرد در سال، محاسبه‌گردد. مبلغ
پرداختی از این بابت برای هر ماه نباید از یک دوازدهم سقف تعیین شده موضوع ماده
واحده این قانون تجاوز نماید.
تبصره ۲ – در کارگاههایی که مطابق رویه جاری کارگاه بیش از مبالغ فوق پرداخت
می‌نمایند، عرف کارگاه معتبر خواهد بود.
تبصره ۳ – رسیدگی به اختلافات ناشی از اجرای این قانون در صلاحیت مراجع پیش‌بینی
شده در فصل حل اختلافات قانون کار می‌باشد.
تبصره ۴ – این قانون از تاریخ تصویب لازم‌الاجرا بوده و جایگزین لایحه قانونی
تأمین منافع کارگران مشمول قانون سهیم کردن در منافع کارگاههای‌صنعتی و تولیدی
مصوب ۱۳۴۱ و لغو قوانین مصوب ۱۳۵۹.۴.۲۳ شورای انقلاب جمهوری اسلامی ایران می‌گردد.
قانون فوق مشتمل بر ماده واحده و چهار تبصره در جلسه علنی روز سه‌شنبه مورخ ششم
اسفند ماه یک هزار و سیصد و هفتاد مجلس شورای اسلامی‌تصویب و در تاریخ ۱۳۷۰.۱۲.۶
به تأیید شورای نگهبان رسیده است.
