هزینه های قابل قبول مالیاتی

تعریف هزینه های قابل قبول

هزینه های قابل قبول، هزینه هایی است که در حدود متعارف متکی به مدارک بوده و منحصراً مربوط به تحصیل درآمد موسسه در دوره مالی مربوط با رعایت حدنصاب ها ی مقرر باشد .

گفتنی است درمواردی که هزینه ای در قانون مالیات ها پیش بینی نشده یا بیش از نصاب های مقرر بوده، ولی پرداخت آن به موجب قانون یا مصوبه هیات وزیران صورت گرفته باشد قابل قبول خواهد بود.

ضمناً هزینه های مربوط به درآمدهایی که به موجب قانون مالیات های مستقیم از پرداخت مالیات معاف یا مشمول مالیات با نرخ صفر بوده یا با نرخ مقطوع محاسبه می شود ، به عنوان هزینه ها ی قابل قبول مالیاتی شناخته نمی شوند.

لازم به ذکر است پذیرش هزینه های پرداختی قابل قبول مالیاتی موضوع قانون مالیات ها که به شیوه تهاتری انجام نشود از مبلغ پنجاه میلیون ریال به بالا منوط به پرداخت یا تسویه وجه آن از طریق سامانه (سیستم) بانکی خواهد بود.

شرایط هزینه های قابل قبول

1- قیمت خرید کالای فروخته شده و یا قیمت خرید مواد مصرفی در کالا و خدمات فروخته شده

2- هزینه های استخدامی متناسب با خدمت کارکنان براساس مقررات استخدامی مؤسسه به شرح زیر:

الف – حقوق یا مزد اصلی و مزایای مستمر اعم از نقدی یا غیر نقدی (مزایای غیر نقدی به قیمت تمام شده برای کارفرما).

ب – مزایای غیر مستمر اعم از نقدی و غیر نقدی از قبیل خواربار، بهره وری، پاداش، عیدی، اضافه کار، هزینه سفر و فوق العاده مسافرت

ج – هزینه های بهداشتی و درمانی و وجوه پرداختی بابت بیمه های بهداشتی و عمر و حوادث ناشی ازکار کارکنان.

د – حقوق بازنشستگی، وظیفه، پایان خدمت طبق مقررات استخدامی مؤسسه و خسارت اخراج و بازخرید طبق قوانین موضوعه مازاد بر مانده حساب ذخیره مربوط.

ه – وجوه پرداختی به سازمان تأمین اجتماعی طبق مقررات مربوط و همچنین تا میزان سه درصد حقوق پرداختی سالانه بابت پس انداز کارکنان

و –معادل یک ماه آخرین حقوق و دستمزد و همچنین ما به التفاوت تعدیل حقوق سنوات قبل که به منظور تأمین حقوق بازنشستگی و وظیفه و مزایای پایان خدمت، خسارت اخراج و بازخرید کارکنان مؤسسه ذخیره می شود.

ز- پرداختی به بازنشستگان موسسه حداکثر تا سقف یک دوازدهم معافیت موضوع ماده ( 84 ) قانون مالیات های مستقیم

3 – کرایه محل مؤسسه در صورتی که اجاری باشد مال الاجاره پرداختی طبق سند رسمی و در غیر اینصورت در حدود متعارف.

4 – اجاره بهای ماشین آلات و ادوات مربوط به مؤسسه در صورتی که اجاری باشد.

5 – مخارج سوخت، برق، روشنائی، آب و مخابرات و ارتباطات.

6 – وجوه پرداختی بابت انواع بیمه مربوط به عملیات و دارایی مؤسسه.

7 – حق الامتیاز پرداختی و همچنین حقوق وعوارض و مالیات هایی که به سبب فعالیت مؤسسه به شهرداری ها و وزارتخانه ها و مؤسسات دولتی و وابسته به آن ها پرداخت می شود (به استثنای مالیات بر درآمد و ملحقات آن و سایر مالیات هایی که مؤسسه به موجب مقررات قانون مالیاتها ملزم به کسر از دیگران و پرداخت آن می باشد و همچنین جرایمی که به دولت و شهرداری ها پرداخت می گردد.)

8 – هزینه های تحقیقاتی، آزمایشی و آموزشی، خرید کتاب و نشریات و لوح های فشرده، هزینه های بازاریابی، تبلیغات و نمایشگاهی مربوط به فعالیت موسسه.

9 – هزینه های مربوط به جبران خسارت وارده مربوط به فعالیت ودارایی مؤسسه مشروط براینکه:

اولاً – وجود خسارت محقق باشد.

ثانیاً – موضوع و میزان آن مشخص باشد.

ثالثاً – طبق مقررات قانون یا قراردادهای موجود جبران آن به عهده دیگری نبوده یا در هر صورت از طریق دیگر جبران نشده باشد.

10 – هزینه های فرهنگی، ورزشی و رفاهی کارگران پرداختی به وزارت کار و امور اجتماعی حداکثر معادل ده هزار ریال به ازای هر کارگر

11 – ذخیره مطالباتی که وصول آن مشکوک باشد مشروط بر اینکه:

اولاً – مربوط به فعالیت مؤسسه باشد.

ثانیاً – احتمال غالب برای لاوصول ماندن آن موجود باشد.

ثالثاً – در دفاتر مؤسسه به حساب مخصوص منظور شده باشد تا زمانی که طلب وصول گردد یا لاوصول بودن آن محقق شود.

12 – زیان اشخاص حقیقی یا حقوقی که ازطریق رسیدگی به دفاتر آن ها و با توجه به مقررات احراز گردد، از درآمد سال یا سال های بعد استهلاک پذیر است.

13 – هزینه های جزئی مربوط به محل مؤسسه که عرفاً به عهده مستأجر است درصورتیکه اجاری باشد.

14 – هزینه های مربوط به حفظ و نگهداری محل مؤسسه درصورتی که ملکی باشد.

15 – مخارج حمل و نقل.

16 – هزینه های ایاب و ذهاب، پذیرائی و انبارداری.

17 – حق الزحمه های پرداختی متناسب با کار انجام شده از قبیل حق العمل- دلالی- حق الوکاله- حق المشاوره- حق حضور- هزینه حسابرسی وخدمات مالی و اداری و بازرسی، هزینه نرم افزاری، طراحی و استقرار سیستم های مورد نیاز مؤسسه، سایر هزینه های کارشناسی در ارتباط با فعالیت مؤسسه و حق الزحمه بازرس قانونی.

18 – سود، کارمزد و جریمه هایی که برای انجام عملیات مؤسسه به بانک ها، صندوق تعاون، صندوق های حمایت از توسعه بخش کشاورزی و همچنین مؤسسات اعتباری غیربانکی مجاز و شرکتهای واسپاری (لیزینگ) دارای مجوز از بانک مرکزی پرداخت شده یا تخصیص یافته باشد.

19 – بهای ملزومات اداری و لوازمی که معمولاً ظرف یک سال از بین می روند.

20 – مخارج تعمیر و نگاهداری ماشین آلات و لوازم کار و تعویض قطعات یدکی که به عنوان تعمیر اساسی تلقی نگردد.

21 – هزینه های اکتشاف معادن که منجر به بهره برداری نشده باشد.

22 – هزینه های مربوط به حق عضویت و حق اشتراک پرداختی مربوط به فعالیت مؤسسه.

23 – مطالبات لاوصول به شرط اثبات آن از طرف مؤدی مازاد برمانده حساب ذخیره مطالبات مشکوک الوصول.

24 – زیان حاصل از تسعیر ارز براساس اصول متداول حسابداری مشروط براتخاذ یک روش یکنواخت طی سالهای مختلف از طرف مؤدی.

25 – ضایعات متعارف تولید.

26 – ذخیره مربوط به هزینه های پرداختنی قابل قبول که به سال مورد رسیدگی ارتباط دارد.

27 – هزینه های قابل قبول مربوط به سال های قبل که پرداخت یا تخصیص آن درسال مالیاتی مورد رسیدگی تحقق می یابد.

28 – هزینه خرید کتاب و سایر کالاهای فرهنگی – هنری برای کارکنان و افراد تحت تکفل آن ها تا میزان حداکثر 5 درصد معافیت مالیاتی موضوع ماده ( 84 ) قانون مالیات های مستقیم به ازای هر نفر.

29 – ذخیره مربوط به خدمات پس از فروش (گارانتی) اشخاص حقوقی

همچنین مدیران و صاحبان سرمایه اشخاص حقوقی درصورتی که دارای شغل موظف در مؤسسات مذکور باشند جزء کارکنان مؤسسه محسوب خواهند شد ولی در مؤسساتی که غیر اشخاص حقوقی باشند حقوق و مزایای صاحب مؤسسه و اولاد تحت تکفل و همسر نامبرده به استثنای هزینه سفر و فوق العاده مسافرت مربوط به شغل که جزء هزینه های قابل قبول منظور نخواهد شد.

مواد قانونی مرتبط با هزینه های قابل قبول مالیاتی به شرح ذیل می باشد :

ماده 147 قانون مالیات های مستقیم در خصوص هزینه های قابل قبول برای تشخیص درآمد مشمول مالیات

ماده 148 قانون مالیات های مستقیم در خصوص شرایط هزینه های قابل قبول مالیاتی

ماده 149 قانون مالیات های مستقیم در خصوص هزینه استهلاک

در خصوص هزینه جرایم پرداختی سازمان امور مالیاتی بخشنامه ای به شرح ذیل دارد :

عدم پذیرش جرایم پرداختی به عنوان هزینه های قابل قبول مالیاتی

شماره:20064/200

تاریخ: 11/10/1391

نظر به سوالات و ابهامات مطرح شده درخصوص هزینه جرائم پرداختی مودیان به عنوان هزینه قابل قبول مالیاتی در اجرای مقررات مواد 147 و 148 قانون مالیاتهای مستقیم به اطلاع می رساند:

در صورتی که طبق قوانین و مقررات مربوط عدم انجام تکالیف یا تعهد از سوی اشخاص مشمول جریمه ای شناخته شود، این جرایم (به استثنای جرائم پرداختی به بانک ها به استناد رأی هیأت عمومی شورای عالی مالیاتی به شماره 12356/4/30 مورخ 29/10/1371) با توجه به عدم پیش بینی آن در قانون مالیاتهای مستقیم و مقررات ذیربط به عنوان هزینه قابل قبول در تشخیص درآمد مشمول مالیات قابل پذیرش نخواهد بود.

در خصوص هزینه تبلیغات نیز بخشنامه ذیل را مراجعه فرمایید :

حد نصاب هزینه تبلیغات

شماره:6934/ت183هـ

تاریخ:06/06/1372

هیات وزیران در جلسه مورخ 20/5/1372 بنا به پیشنهاد شماره 5619/767/5/30 مورخ 1/3/1372 وزارت امور اقتصادی ودارائی وبه استناد تبصره یک ماده(148) قانون مالیاتهای مستقیم مصوب 1366 تصویب نمود:

هزینه تبلیغات برای فروش کالا، ارئه خدمات وتوسعه صادرات در موارد زیر به عنوان هزینه قابل قبول مالیاتی محسوب خواهد شد

1- هزینه تبلیغات، برای تولید کالا(اعم از کشاورزی، صنعتی ومعدنی) یا خدماتی که در دوره های آتی (قبل از بهره برداری) عرضه می شوند، ظرف 5سال از تاریخ شروع به فروش به اقساط مساوی وهر سال تا سقف دو درصد(2%) فروش آن سال مستهلک خواهد شد.

2- هزینه تبلیغات برای شناساندن ومعرفی کالاهای تولید داخل (اعم از کشاورزی، صنعتی ومعدنی)و همچنین خدمات در سال اول بهره برداری تا میزان پنج درصد (5%) و برای سال دوم تا سه درصد(3%) وسنوات بعد هرسال تا دو درصد(2%) فروش خالص همان محصول قابل قبول در هزینه تولید خواهد بود

تبصره – شمول تسهیلات موضوع بندهای فوق الذکر در مورد کالاهای مشمول استاندارد اجباری منوط به داشتن پروانه کاربرد علامت استاندارد یا تاییدیه آن ویا تاییدیه موسسه استاندارد وتحقیقات صنعتی ایران خواهد بود.

3- هزینه تبلیغات کالاهای صادر شده هفت درصد (7%) قیمت کالاهای مذکور.

4- هزینه تبلیغات فیلم های سینمائی تولید داخل کشور تا میزان ده درصد(10%) فروش بلیط هر سال پس از کسر عوارض خواهد بود.